Kaczyka. Jest takie miejsce

Film dokumentalny. Produkcja Blaszanka Studio i Telewizja Polska TVP 1

Dla Michała, jak mówi, jest już „po południu”. Michał jest emerytowanym kolejarzem, jednym z kilkudziesięciu potomków polskich osadników z okolic Bochni i Wieliczki z okresu rozkwitu kopalni soli w XIX wieku w rumuńskiej Bukowinie nadal mieszkających w Kaczyce. Odkrył swoje korzenie i podjął wysiłek nauczenia się polskiego w jesieni życia, uświadomiwszy sobie nieodwracalną przemijalność kultury i języka w podupadającej społeczności Kaczyki – niegdyś prosperującego wielokulturowego miasta przemysłowego. Prowadzi Dom Polski, schronisko i żywą skarbnicę pamiątek z okresu świetności miasta i jego polskich mieszkańców. Jest świadom zarówno swojego wieku jak i procesów społecznych, które skazują jego miasteczko na upadek, a jego misję czynią niemożliwą.

Jednak nie poddaje się. Raz w roku Kaczyka ożywa: na święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny tętni życiem jak za dawnych lat. Ten widok daje Michałowi energię do dalszej pracy. Oglądając jego oczami jego codzienne życie, piękno tego miejsca wraz z młodymi twórcami filmu godzimy się z przemijalnością wszystkiego co ważne i piękne w naszym życiu, uczymy się ją akceptować, a jednocześnie podziwiamy wysiłki tych, którzy„wbrew nadziei” przedłużają dla nas ich istnienie.

Jego oczami będziemy poznawać umierającą, dwustuletnią polską wioskę w Rumunii. Potomek założycieli Kaczyki ma jedno marzenie – chce, żeby do tego nie doszło. W dokumencie oczami bohatera oglądamy jego codzienne życie, piękno wsi Kaczyki, która niegdyś tętniła życiem. Godzimy się z przemijalnością wszystkiego, co ważne i piękne w naszym życiu, a jednocześnie podziwiamy wysiłki tych, którzy „wbrew nadziei” przedłużają dla nas ich istnienie.

Film na festiwalach

„Kaczyka. Jest takie miejsce” został zakwalifikowany do programu kolejnej edycji Festiwalu Filmu i Sztuki DWA BRZEGI, który odbył się w Kazimierzu, Janowcu nad Wisłą i Puławach w 2012 roku.

Galeria / Fotosy